سید مرتضی زاهدی

آفتاب سوختگی یکی از عوامل مهم محدود کننده تولید انار به ویژه در مناطق با تابستان گرم می باشد و ازآنجاکه کاربرد برون زای کائولین می تواند موجب افزایش تحمل به برخی تنش های محیطی از طریق بهبود مسیرهای متابولیک و افزایش فتوسنتز خالص شود، در این پژوهش اثر محلول پاشی کائولین بر برخی ویژگی های پومولوژیک و بیوشیمیایی ارقام تجاری انار در منطقه ریجاب واقع در غرب استان کرمانشاه به صورت آزمایش فاکتوریل شامل سه غلظت کائولین (صفر (آب مقطر)، سه و شش درصد) و دو رقم انار (ملس ترش و یوسف خانی) بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی و سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در هر دو رقم تیمار کائولین در غلظت شش درصد سبب بهبود وزن میوه، طول و عرض آریل و میوه، وزن صد آریل و عملکرد گردید. هم چنین میوه های درختان انار هر دو رقم با تیمار کائولین در هر دو غلظت، به ویژه در غلظت شش درصد افزایش مواد جامد محلول، درصد آب میوه و فنل کل را نشان دادند. با وجود عکس­العمل های متفاوت مورفولوژیک و بیوشیمیایی در دو رقم می توان با توجه به هدف و شرایط مختلف، از یکی از این رقم استفاده کرد. هم چنین تیمار کائولین در غلظت بالا، آفتاب سوختگی و ترک خوردگی میوه های انار را در هر دو رقم موردمطالعه به حداقل رساند و عملکرد در هکتار را افزایش داد که این تیمار می تواند به عنوان یک روش مناسب برای کاهش نابسامانی های فیزیولوژیک در مناطق پرورش انار از جمله منطقه ریجاب معرفی و مورد استفاده قرار گیرد.