تنش خشکی یکی از عوامل اصلی کاهش رشد و عملکرد گندم بوده که موجب کاهش جذب عناصر ریزمغذی به ویژه عنصر روی از خاک می گردد. به منظور بررسی روش های مختلف مصرف روی در گندم (رقم هما)، تحت شرایط تنش خشکی پژوهشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گردید. دو فاکتور شامل تنش خشکی (آبیاری کامل، تنش در مرحله ی ظهور برگ پرچم، تنش در مرحله ی ظهور نخستین ریشک ها( و روش های زی فزونی عنصر روی) بذر خشک، پیش تیمار، کاربرد خاکی و افشانه کردن)، در نظر گرفته شد. نتایج به دست آمده نشان داد تنش خشکی بر ماده خشک کل، شاخص برداشت، عملکرد، وزن سنبله، طول سنبله، ارتفاع گیاه، وزن پدانکل، طول پدانکل، دمای کانوپی، پرولین، کلروفیل و میزان روی در دانه در سطح یک درصد معنی دار بود. مصرف عنصر روی تحت تنش خشکی نیز در صفات ماده خشک کل، شاخص برداشت، عملکرد، وزن سنبله ، طول سربند، دمای کانوپی، کلروفیل و میزان روی در سطح احتمال یک درصد معنی دار گشت. در طی این پژوهش با مصرف خاکی عنصر روی تحت تنش مرحله ی نمایان شدن برگ پرچم ماده خشک کل با افزایشی 22 درصدی به مقدار 3/4733 کیلوگرم در هکتار، میزان عملکرد با افزایشی 11 درصدی به مقدار 1732 کیلوگرم در هکتار و میزان روی دانه با افزایشی 77 درصدی به مقدار 7/27 میلی گرم بر کیلوگرم ارتقاء یافت. بنابراین توصیه این پژوهش برای مزارع دیم کشور مصرف خاکی این عنصر می باشد.
