ا توجه به اهمیت گیاهان علوفهای و ضرورت استفاده از ذخایر ژنتیکی موجود جهت غلبه بر تنشهـای محیطـی از جملـه شوری، بذور یکنواخت خلر (توده بومی مراغه) انتخاب و به شکل هیدروپونیک پرورش یافتند. پس از رسـیدن گیاهچـههـا به مرحله چهار تا پنج برگی، گیاهچهها به مدت 10 روز در تنش شوری 200 میلیمـولار قـرار گرفتنـد. سـپس از بـرگ و ریشه گیاهچهها، نمونهبرداری و آنزیمهای آنتیاکسیدان درگیر در سـازوکارهای دفـاعی ارزیـابی شـدند. نتـایج ارزیـابی فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان در برگ خلر نشـان داد کـه علـیرغـم افـزایش معنـیدار آنـزیمهـای کاتـالاز، سوپراکسـید دیسموتاز کل و گایاکول پراکسیداز ولی میزان آسیب به غشاها افزایش یافتهاست. احتمال میرود علت افزایش آسـیب بـه غشاها ناشی از عدم افزایش معنیدار آنزیم آسکوربات پراکسیداز و آیزوزیم SOD-Zn/Cu باشد. زیرا فعالیـت کـم ایـن آنزیمها سبب اجرای ناکارآمد چرخه مهلر و در پی آن کاهش کارآیی چرخه گزانتوفیل و تغییر حالت تیلاکوئید مـیگـردد. در نتیجه تولید انواع اکسیژن فعال بر مکانیسمهای دفاعی گیاه غلبه نموده و سبب افزایش میـزان پراکسیداسـیون لیپیـدی در تنش شوری میشود. میزان آسیب به غشاهای سلولی و اندامکها در ریشه و تحـت شـرایط تـنش شـوری نسـبت بـه شاهد کاهش چشمگیری یافت که برخلاف انتظار میباشد. احتمال میرود که تغییر در ترکیب اسیدهای چرب به کار رفتـه در ساختار غشاها عامل بروز چنین رفتاری در ریشه باشد.
