تنش خشکی و کمبود عنصر روی همواره بهعنوان مشکلات تاثیرگذار بر عملکرد غلات بهخصوص گندم مطرح بودند. بهمنظور تاثیر کاربرد عنصر روی و میزان درونی این عنصر بر روی تغییرات رشدی و سیستم دفاعی گندم در شرایط مختلف رطوبتی پژوهشی بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه اردبیل اجرا و شاخص های بیوشیمیایی آن در دانشگاه مراغه در سال 1396 اندازه گیری شد. عوامل مورد بررسی در این آزمایش شامل بذور زی فزونیشده، کاربرد عنصر روی و تنش خشکی بودند. نتایج این پژوهش مشخص کرد که برهم کنش سه جانبه مورد آزمایش بر روی ارتفاع ساقه، سطح برگ، کلروفیل، فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز، آیزوزیم Cu/Zn-SOD، آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز و محتوای پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید و پرولین در سطح احتمال یک و پنج درصد معنی دار بود. با توجه به مقایسات میانگین صورت گرفته بیشترین میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز، آیزوزیم Cu/Zn-SOD، آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز در شرایط آبیاری در 30 درصد ظرفیت زراعی در تیمار بذور زی فزونیشده بهروش خاکی ثبت گردید که برآیند آن را می توان در تعدیل محتوای پراکسید هیدروژن و مالوندیآلدئید در این تیمار مشاهده کرد. همچنین بر اساس این نتایج میزان کلروفیل، سطح برگ و ارتفاع گیاه نیز در این تیمار نسبت به تیمار کاربرد بذور عدم زی فزونیشده در شرایط آبیاری در 30 درصد ظرفیت زراعی افزایش معنی دار نشان داد. بهعنوان نتیجه نهایی می توان چنین اذعان داشت که کاربرد بذور زی فزونیشده بهروش خاکی در کشت زارهای مادری بههمراه کاربرد خاکی 25 کیلوگرم در هکتار سولفات روی در کشت زارهای اصلی در شرایط متفاوت رطوبتی، می تواند بهعنوان تیمار انتخابی مناسب برای پژوهش در مزرعه معرفی گردد.
