ماریتیغال گیاهی است یکساله، از خانواده کاسنی که خاک های سبک و حاصلخیز را ترجیح می دهد. در سیستم های کشاورزی متداول هدف استفاده از کودهای مختلف و تلفیق آن ها، بدست آوردن بیشترین عملکرد دانه و کیفیت مواد مؤثره است. به منظور بررسی تاثیر تیمارهای مختلف اعم از قارچ های مایکوریزا و کاربرد نانو اکسید روی، آزمایشی در سال 1396 در مزرعه پژوهشی گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی دانشگاه مراغه به صورت فاکتوریل در قالب طره بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی در این پژوهش شامل شاهد (عدم مصرف روی و قارچ)، استفاده از قارچspp Tricoderma، استفاده از قارچPiriformaspora Indica و استفاده از اختلاط دو قارچ و کاربرد نانو اکسید روی می باشد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که صفات عملکرد دانه و تعداد کاپیتول در شاخه های جانبی در سطح احتمال یک درصد تحت تاثیر کاربرد قارچ و همچنین کاربرد نانو اکسید روی قرار گرفت. همچنین شاخص برداشت تحت تاثیر هیچ کدام از فاکتورها قرار نگرفت. میزان فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز نیز در سطح احتمال یک درصد تحت تاثیر برهمکنش نانو اکسید روی در قارچ قرار گرفت. طبق نتایج بیشترین میزان عملکرد دانه و تعداد کاپیتول در شاخه فرعی از کاربرد توام قارچ ها و همچنین کاربرد نانو اکسید روی قرار گرفت. کمترین میزان صفات نیز از شاهد (عدم مصرف قارچ و روی) به دست آمد. همچنین، بیشترین و کمترین میزان فعالیت آنزیم های آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز به ترتیب از تیمارهای کاربرد همزمان دو قارچ با نانو اکسید روی و شاهد (عدم تلقیح با قارچ و عدم کاربرد روی) به دست آمد.
