امین عباسی

در این پژوهش، 22 ژنوتیپ و لاین خلر در اقلیم سرد مراغه جهت بررسی تنوع ژنتیکی برای تحمل به تنش خشکی و درصد نوروتوکسین پایین با تکنیک های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و مولکولی ارزیابی شد. برای بررسی تنوع ژنتیکی از 19 نشانگر EST-SSRاستفاده گردید. نتایج نشان داد که در همه نشانگرها، چندشکلی وجود دارد اما بیشترین میزان چندشکلی در لوکوس S33 مشاهده شد. میزان کم چندشکلی می تواند به علت ساختار ژنتیکی آغازگرهای EST-SSR باشد که تمایل کمی به چندشکلی بدلیل حفظ توالی DNA بزرگ تر در نواحی رونویسی دارند. تعداد بیشتر آلل ها در هر لوکوس می تواند به علت تفاوت و تنوع بالا در تعداد ژنوتیپ ها با منشا جغرافیایی مختلف باشد. نتایج حاصل از بررسی بیان کمّی ژن ها مربوط به آنزیم سیتئین سنتاز نشان داد که این ژن در برگ های بالغ و در ژنوتیپ های با عملکرد بالا نسبت به ژنوتیپ های زودرس و محتوای نوروتوکسین پایین، بیشتر بود. لاین های شماره 3، 15، 4، 17 و 18 از میزان بالای اسید آبسیزیک برخوردار بوده و با سنتز میزان بالای گلایسین بتائین و پرولین توانسته اند سطح سلول های خود را از تنش خشکی محافظت کنند و این لاینها از سطح فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان پایین برخوردار هستند که نشان از پایداری سطح فعالیت های بیوشیمیایی آنها می باشد. محتوای مواد سمی نوروتوکسین در لاین های نامبرده پایین بوده و از عملکرد بیولوژیکی بالایی نیز نسبت به سایر لاین ها برخوردار هستند.