احمد آقایی

پژوهش حاضر بر روی گیاه دارویی بادرنجبویه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال 1399 اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی، شدت های متفاوت روشنایی و غلظتهای متفاوت نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بود. نتایج نشان داد که اثر متقابل شدت روشنایی و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بر وزن خشک بحش هوایی، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی معنی دار بود. بیشترین وزن خشک بخش هوایی، محتوای کلروفیل a و کلروفیل کل در 75 درصد سایه و محلول پاشی با 100 میلی گرم بر لیتر نانوذرات دی اکسید تیتانیوم حاصل شد. بالاترین محتوای کلروفیل b و کاروتنوئید نیز در شرایط نور کامل خورشید و بدون محلول پاشی بدست آمد. محتوای رطوبت نسبی آب برگ نیز در شرایط محلول پاشی با 100 میلی گرم بر لیتر نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و 50 و 75 درصد سایه بالاتر بود. بنابراین برای دستیابی به عملکرد بالاتر در بادرنجبویه می توان شرایط نسبتاً سایه و محلول پاشی با 100 میلی گرم بر لیتر نانوذرات دی اکسید تیتانیوم را پیشنهاد نمود.