در این مطالعه اثر زوال بذر و رطوبت بستر کشت روی شاخص های جوانه زنی و رشد گیاهچه ی عدس زراعی بررسی شد. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل تست پیری تسریع شده (T~45⁰C و RH~100%) در پنج سطح زمان شامل؛ شاهد ، 24، 48، 72 و 96 ساعت و فاکتور دوم شامل دو سطح رطوبت بستر (نرمال و رطوبت بالا) بود. نتایج نشان داد، سطوح تیماری مورد مطالعه باعث بروز اثرات معنی دار در صفات جوانه زنی، رشد گیاهچه و همچنین انتقال مجدد مواد غذایی بذری می شود. اثر ترکیب تیماری زوال بذر و رطوبت بستر کشت بر صفت درصد جوانه زنی معنی دار شد و بذور در بستر با رطوبت بالاتر سریعتر قوه نامیه خود را ازدست دادند. اثر زوال بذر روی صفات وزن تر ریشه چه، ساقه چه، وزن خشک ریشه چه، ساقه چه، گیاهچه و درصد انتقال مجدد ذخایر بذری معنی دار شد. به دلیل آسیب های ساختاری و عملکردی وارد شده به بذور طی فرآیند فرسودگی در سطوح پیری بالاتر مقادیر این صفات نسبت به شاهد کاهش معنی داری را نشان داد و در ساعت 72 زوال، مقادیر به حداقل خود رسیدند. درکل نتایج نشان داد اثر فرسودگی روی قدرت نامیه بیش از قوه-نامیه بوده و پیشنهاد می شود در هنگام استفاده از بذور پیر شده رطوبت بستر بذر درحد نرمال تنظیم گردد.
