از روشهای نیل به پایداری، افزایش بازدهی روشهای آبیاری و انتخاب الگوی کشت بهینه است. در همین راستا پژوهش حاضر در جهت بررسی تناسب سطح زیر کشت با منابع آبی در دسترس دشت باروق میاندوآب، انجام شد. نیاز آبیاری محصولات رایج منطقه شامل؛ گندم، جو، چغندرقند، یونجه، پیاز، گوجه فرنگی، آفتابگردان، نخود، سیب زمینی در بازه زمانی 2015-2011 محاسبه شد. سطح زیر کشت محصولات، متوسط درآمد، متوسط عملکرد، متوسط هزینه تولید، متوسط درآمد ناخالص از منابع مختلف استخراج گردید. نتایج نشان داد 50 درصد آب قابل دسترس کشاورزی در منطقه صرف تولید یونجه میشود. همچنین، درآمد حاصل از تولید نخود، به غیر از پیاز و چغندرقند، از باقی محصولات بیشتر است، در حالی که نیاز آبیاری بسیار کمتری نسبت به سایر محصولات دارد. به این ترتیب منطقی است در تناوب زراعی و برنامه ریزی الگوی کشت منطقه به عنوان محصولی کلیدی مد نظر قرار گیرد. نقش نخود در تثبیت زیستی نیتروژن و بهبود شرایط حاصلخیزی خاک از دیگر مزایای این محصول است. علاوه بر خاصیت انبارداری این محصول، بازاریابی و فروش آن عاری از پیچیدگی های بسیاری از محصولات زراعی است. مضافا این که در حال حاضر خلاء لازم در بازار کشور برای عرضه این محصول موجود می باشد.
