گیاه داوودی با نام علمیChrysanthemum morifolium از خانواده آستراسه، گیاهی روز کوتاه است و در بهار از طریق قلمه ی انتهایی که از ساقه ها ی علفی گرفته شده، تکثیر می شود. بکارگیری کندکننده-های رشدی روی این گیاه، موجب کوچکتر شدن اما ضخیم تر شدن برگ ها می شود و مقدار زیادی موم تولید می کنند. علاوه بر آن میزان کلروفیل و فتوسنتز ویژه در واحد سطح نیز در گیاهان تحت تیمار افزایش می یابد. از انواع کندکننده های رشدی، ترکیبات تریازولی مانع فعالیت ACC اکسیداز و تولید اتیلن می شود و نیز گیاه را وادار به تولید سیتوکینین بیشتر می کنند. این ترکیبات اثرات جانبی کمتری دارند. کندکننده های رشد از طریق کاهش جیبرلین باعث تاخیر در گل دهی و همین طور پاکوتاه شدن گیاه می شوند. پژوهش با هدف تعیین غلظت های مناسب سایکوسل و پاکلوبوترازول جهت استفاده در گیاه داوودی، بررسی پاسخ های رشدی این گیاه و واکنش گل دهی به این تیمارها، طراحی و انجام شد. در این آزمایش پاکلوبوترازول در غلظت های 25-15-5-0 میلی گرم در لیتر و سایکوسل در غلظت-های 2000-1500-500-0 میلی گرم درلیتر به کار گرفته شدند و پارامترهایی چون ارتفاع گیاه، قطرساقه، سطح برگ، وزن تر و خشک برگ، وزن تر و خشک ساقه و ریشه، طول ریشه، میزان قند کل محلول، میزان کلروفیل، کاروتنوئید، زمان گل دهی، تعداد گل اندازه گیری شدند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گردید و تجزیه آماری نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار SAS صورت پذیرفت نتایج آزمایش نشان داد که تیمار پاکلوبوترازول و سایکوسل بر کاهش ارتفاع گیاه و تغییر زمان گل دهی داوودی موثر است و این امر به ویژه در فضای سبز از نظر تولید گیاهان پاکوتاه و کاهش هزینه های سرزنی، همین طور کنترل پریود گل دهی داوودی اهمیت زیادی دارد.
