پژوهش حاضر به بررسی رضایت از زندگی و کیفیت زندگی در فرزندان طلاق میپردازد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانشآموزان شهر تبریز بود. نمونه مورد مطالعه شامل 00 نفر دانشآموز بود که 20 نفر از آنها با والدین خود زندگی میکردند و والدین 20 نفر دیگر آنها طلاق گرفته بودند. آنها به روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. طرح تحقیق پژوهش حاضر علی مقایسهای و ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه جمعیتشناختی، رضایت از زندگی داینر و همکاران و مقیاس کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت بود که توسط دانشآموزان تکمیل گردید. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پژوهش، از روش تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج حاصله از تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که در متغیرهای رضایت اززندگی و کیفیت زندگی بین فرزندانی که والدین آنها از هم طلاق گرفتند و فرزندانی که با والدین خود زندگی میکنند، تفاوت معنیداری وجود دارد.
