احمد اسمعلی

یکی از مسئولیت های مهم پرستاران، آموزش به بیماران هست. لذا، پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل پیش بینی نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران بر اساس حس انسجام، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران و هوش شخصی انجام گرفت. مواد و روش ها : این پژوهش از نوع همبستگی است. نمونه آماری، 220 نفر از پرستاران بیمارستان های استان آذربایجان شرقی در سال 1330 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های حس و مقیاس محقق ساخته نگرش پرستاران Mayer هوش شخصی ،Chang دلسوزی نسبت به زندگی دیگران ،Antonovsky انسجام نسبت به آموزش بیماران استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل، از طریق مورد تحلیل قرار گرفتند. Amos و SPSS- نرم افزارهای آماری 22 6( بر نگرش پرستاران / 6( و هوش شخصی ) 11 / 6(، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران ) 26 / یافته ها: اثر مستقیم حس انسجام ) 32 و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران )t-value =2/ نسبت به آموزش بیماران معنادار است. اثر غیر مستقیم حس انسجام ) 63 بر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران معنی دار هست. در مجموع 21 درصد از واریانس نگرش پرستاران )t-value=2/13( نسبت به آموزش بیماران از طریق متغیرهای مدل تبیین شد. نتیجه گیری: با توجه به اثر مستقیم و غیر مستقیم متغیرهای برون زا و میانجی بر میزان نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران، به نظر می رسد با تقویت هوش شخصی، حس انسجام و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران می توان گرایش پرستاران را نسبت به آموزش بیماران افزایش داد. واژه های کلیدی: حس انسجام، دلسوزی، هوش شخصی، نگرش، پرستار،آموزش