احمد اسمعلی

مقدمه: رفتارهای خودشکن تحصیلی با وجود پیامدهای مثبت موقتی، به شکست تحصیلی منجر می شوند، بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی تاب آوری هیجانی در ارتباط بین کمالگرایی مثبت و منفی و تاب آوری تحص یلی با رفتارهای خودشکن تحص یل ی دانشجویان انجام گرفت. روشها: روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی با معادالت ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسالمی واحد مراغه و دانشکده علوم پزشکی مراغه در پاییز و زمستان سال 1401-1402 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 340 نفر برای مطالعه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه کمال گرایی تری- شورت و همکاران) 1995(، پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز) 2004(، مقیاس تاب آوری هیجانی مرل )2011( و مقیاس رفتارهای خودشکن تحصیلی اژدربین و همکاران )1401(جمع آوری شدند و از طریق آزمون پیرسون، سوبل و بوت استراپ در بستر نرم افزار آماری SPSS و Amos نسخه 24 تحلیل شدند. یافتهها: اثر مستقیم کمال گرایی مثبت )-0/41( کمال گرایی منفی )0/56( تابآوری هیجانی )-0/17( و تابآوری تحصیلی )-0/143( در برآورد رفتارهای خودشکن تحصیلی دانشجویان معنیدار به دست آمد) 0/05>P). اثر غیر مستقیم کمال گرایی مثبت )-3/44 =value-t)، کمال گرایی منفی )1/99 = value-t )و تاب آوری تحصیلی )-2/46 =value-t )با میانجیگری تاب آوری هیجانی معنی دار مشاهده شد)/05 0>P). نتیجه گیری: با توجه به نقش میانجی تابآوری هیجانی در تعدیل ارتباط میان کمالگرایی منفی و مثبت و تاب آوری تحصیلی با رفتارهای خودشکن تحصیلی دانشجویان، به نظر می رسد که با تقویت تاب آوری هیجانی می توان اثرات کمال گرایی مثبت و تاب آوری تحصیلی را در بهبود و اصالح رفتارهای خودشکن تحصیلی افزایش داد