عبدالله جوانمرد

کشت مخلوط سیستمی است که در آن دو (یا چند) گونه مختلف و یا ارقامی از یک گونه به منظور تنوع در اگرواکوسیستم، بهره برداری بهینه از عوامل محیطی و افزایش تولید، در یک محیط کاشته میشوند. این پژوهش به منظور ارزیابی کمی و کیفی علوفه و تعیین بهترین الگوی کشت مخلوط ماشک و تریتیکاله تحت سیستم های مختلف کاشت به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال زراعی 1398-1397 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل کشت خالص تریتیکاله (ST)، کشت خالص ماشک (SV) و کشت مخلوط با نسبت های IP2) 75 :25 ،(IP1) 50:50)، (IP6) 60 :100 ،(IP5) 40 :100 ،(IP4) 20 :100،(IP3) 25 :75 به ترتیب درصد تریتیکاله و ماشک بودند که در دو سیستم کودهای شیمیایی و آلی-زیستی مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار IP1 دارای بیشترین عملکرد علوفه خشک (8.8 تن در هکتار) بود. کمترین کمترین درصد الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (ADF) و الیاف نامحلوط در شوینده خنثی (NDF) ، همچنین بیشترین درصد مصرف ماده خشک علوفه (DMI) به تیمارهای ماشک خالص، IP1 و IP2 تعلق داشت. علاوه بر این، بالاترین مقادیر ارزش نسبی علوفه (RFV) و درصد پروتئین خام علوفه (CP) در الگوهای کاشت IP1 و IP2 و در سیستم کودی آلی –زیستی حاصل شد. همچنین بیشترین انرژی ویژه شیردهی (NEL) ، درصد ماده خشک قابل هضم (DDM) و مجموع مواد معدنی قابل هشم (TDN) نیز در الگوهای کاشت خالص ماشک و IP2 مشاهده شد. بنابراین بر اساس کمیت تولید علوفه و شاخص برابری زمین، الگوی 50 درصد ماشک + 50 درصد تریتیکاله و بر اساس کیفیت، 25 درصد تریتیکاله+ 75درصد ماشک دارای بالاترین مقادیر بودند. در نهایت بر اساس همه شاخصهای مورد مطالعه الگوی کاشت 50 درصد ماشک + 50 درصد تریتیکاله در هر دو سیستم کودی مناسبترین الگوی کشت جهت مناطق دیم سردسیری کشور ایران بود.