علی افشاری

این پژوهش با هدف پیش بینی صمیمیت اجتماعی، از طریق احساس تنهایی و سبک های هویت در دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان دوره متوسطه شهر مراغه می باشد که در سال تحصیلی 91-90 در مدارس عادی مشغول به تحصیل می باشند. تعداد دانش آموزان 8077 نفر است که 4107 نفر دانش آموز پسر(%58) و 3970 نفردانش آموز دختر(%42) را شامل می شود. روش نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای است. ابزار گردآوری اطلاعات پژوهش حاضر پرسشنامه های سبک هویت (برزینسکی، 1999)، پرسشنامه احساس تنهایی (UCLA) راسل و پرسشنامه صمیمیت اجتماعی میلر (1982) بوده است. در این تحقیق صمیمیت اجتماعی بر اساس احساس تنهایی و سبک های هویت در دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر مراغه مورد پیش بینی قرار گرفت. فرضیه اصلی بیان می کرد که احساس تنهایی و سبک های هویت پیش بینی کننده صمیمیت اجتماعی در دانش آموزان دختر و پسر در شهر مراغه هستند. نتایج حاصله این رابطه را مورد تایید قرار داد.فرضیه فرعی اول بیان می کرد که احساس تنهایی و سبک های هویت پیش بینی کننده صمیمیت اجتماعی در دانش آموزان پسر در شهر مراغه هستند نتایج حاصله از این تحقیق فرضیه حاضر را تایید کرد. فرضیه فرعی دوم بیان می کرد که احساس تنهایی و سبک های هویت پیش بینی کننده صمیمیت اجتماعی در دانش آموزان دختر در شهر مراغه هستند. باتوجه به یافته های تحقیق می توان گفت که این فرضیه نیز مورد تایید قرار گرفته است.