مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه باورهای خوداثربخش، اهداف پیشرفت و استراتژی های یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر براساس هدف از نوع کاربردی و براساس نحوه گردآوری داده ها تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. بدین منظور تعداد 300 نفر از دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردید. سپس پرسش نامه ی راهبردهای خودانگیخته برای یادگیری (پینتریچ و دیگروت، 1990)، پرسشنامه اهداف پیشرفت (میدگلی وهمکاران، 1998)، پرسشنامه باورهای خوداثربخش(شرر و همکاران، 1982) بر روی دانش-آموزان اجرا شد. همچنین برای سنجش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شرکت کننده از معدل آنها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی نشان داد، بین باورهای خوداثربخش با استراتژی های یادگیری (446/0r = )، بین باورهای خوداثربخش با پیشرفت تحصیلی (582/0r = )، بین اهداف پیشرفت با استراتژی های یادگیری (752/0r = ) و بین اهداف پیشرفت با پیشرفت تحصیلی(389/0r = ) رابطه وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که باورهای خوداثربخش، اهداف پیشرفت و استراتژی های یادگیری می توانند پیشرفت تحصیلی را به طور معناداری پیش بینی نمایند (01/0>p). نتیجه گیری: استفاده از یافته های این پژوهش می تواند در تدریس در مراکز آموزشی موثر بوده، و بهره گیری از این یافته ها می تواند در جهت رفع مشکلات تحصیلی دانش پژوهان تاثیرگذار باشد.
