این پژوهش با هدف مقایسه مولفه های شخصیت، نشخوار فکری و خودشفقت ورزی در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس و افراد عادی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع بنیادی و علی-مقایسه ای است. جامعه آماری شامل کل بیماران دارای اختلال میاستنی گراویس شهر تهران بود. حجم نمونه بر اساس دیدگاه سرمد(1391) و با استفاده از روش نمونه-برداری در دسترس 100 نفر (50 بیمار مبتلا به میاستنی گراویس و 50 فرد سالم) در نظر گرفته شد. ابزارهای پژوهش شامل سیاهه شخصیتی نئو (کوستا و مک کریف 1985)، سیاهه نشخوار فکری (نولن-هوکسما، 1991) و مقیاس خودشفقت ورزی (نف و براتوس، 2003) بود. برای تحلیل داده ها از روش آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج نشان داد بین بیماران مبتلا به میاستنی گراویس و افراد سالم از لحاظ مولفه های شخصیت، نشخوار فکری و خودشفقت ورزی تفاوت معنادار وجود دارد (01/0>P). بنابراین تلاش در راستای بررسی نشخوار فکری و روان آزرده می تواند گامی مهم جهت ارتقای سلامت روانی بیماران میاستنی /گراویس باشد.
