این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سبکهای مقابله با تعارض و منابع قدرت با تعهد سازمانی در کارکنان دانشگاه مراغه انجام شد. جامعه آماری شامل ۱۵۰ نفر کارکنان رسمی، پیمانی و قراردادی بود که نمونهای ۱۰۸ نفری با روش تصادفی طبقهای انتخاب گردید. دادهها با استفاده از پرسشنامههای سبکهای مقابله با تعارض توماس، پرسشنامه منابع قدرت فرنچ و راون (۱۹۵۹) و پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و مایر (۱۹۹۱) جمعآوری شدند. برای تحلیل آنها از روشهای آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. تحلیل دادهها با کمک نرمافزار SPSS24 انجام گرفت. نتایج نشان داد که سبک مقابله با تعارض رقابت و منابع قدرت شامل پاداشی، قهری، مشروع، مرجعی و تخصصی، رابطه مثبت و معناداری با تعهد سازمانی دارند (0001/p <)، در حالی که سبک همکاری تأثیر معناداری نداشت. همچنین، قدرت تخصصی بالاترین سهم را در پیشبینی تعهد سازمانی داشت و همراه با قدرت قهری و سبک سازش توانستند ۱۵ درصد از واریانس تعهد را تبیین کنند. یافتهها اهمیت مهارت و تخصص مدیران و استفاده متعادل از منابع قدرت و رویکردهای حل تعارض را در افزایش تعهد سازمانی نشان میدهد. توصیه میشود مدیران با ارتقاء منابع قدرت نرم و ترویج سبکهای مقابله با تعارض سازشجویانه، تعهد کارکنان را تقویت نمایند.
