تحقیق حاضر با هدف تبیین نظری نقش ارتباطات و شبکه های تحقیقات، دانش و اطلاعات بخش کشاورزی، بهداشت و پزشکی در ارتقاء امنیت غذایی و سلامت شهروندان نگارش یافته است. توجه به این موضوع از آنجا ناشی می شود که نتایج و پیامدهای کارکرد این دو نظام در شکل سیاست های تولید غذا، دارو و درمان بر کیفیت خدمات و اتخاذ سیاست های چالش با مسائل و معضلات جامعه تأثیر گذاشته و وابستگی کارکردی دو جانبه این دو نهاد را نشان می دهد. برای مثال، کیفیت غذای تولید شده توسط بخش تحقیقات کشاورزی می تواند بر هزینه های درمانی بخش بهداشت و پزشکی تأثیر گذاشته و یا تضمین سلامت و درمان بیماران با داروهای غیرشیمیایی بر سیاست های تشویقی نظام تحقیقات بهداشت و پزشکی برای تولید داروهای غیر شیمیایی توسط بخش تحقیقات کشاورزی تأثیر بگذارد. در این راستا، با وجود ماهیت وابسته و متقابل کارکردهای این دو نظام کمتر نشانه های عینی از تعاملات بین آنها در کشور رؤیت می گردد. به همین دلیل، با مرور نظریات ارتباطات و روابط بین سازمانی و انتخاب دو نظریه یادگیری سازمانی (Organizational learning) و شبکه دانش و تحلیل شبکه اجتماعی (Knowledge network and Social Network Analysis) بدلیل بیشترین تطابق نظری با ماهیت موضوع و رسالت نظام تحقیقات کشاورزی، بهداشت و پزشکی به تدوین یک الگوی تلفیقی فرایادگیری و دانش برای تبیین ارتباطات بخش های کشاورزی، بهداشت و پزشکی پرداخته شد. در نهایت، سیاست های پیشنهادی برای انسجام و تداوم شبکه های ارتباطی، اطلاعاتی، دانشی و تحقیقاتی بین محققان، اعضای هیئت علمی و مدیران این دو نظام ارائه گردید.
