میرا نمودن ارتعاشات سازه و کاهش پاسخ آن همواره جزء موضوعات اصلی در مهندسی سازه بوده است. برای این منظور می توان به میراگرهای جرمی هماهنگ شده اشاره نمود که با روش های مختلفی در سازه ها بکار گرفته می شوند. در این مقاله سه مدل ساختمان 10، 20 و 40 طبقه به صورت ساختمان برشی در محیط متلب و با استفاده از سیمولینک، تحت تحریک 16 زلزله حوزه نزدیک و دور مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور کنترل ارتعاش این سازه ها، از میراگر جرمی هماهنگ شده فعال (ATMD) و برای محاسبه نیروهای کنترلی نیز از الگوریتم کنترل بهینه خطی کلاسیک (LQR) استفاده شده است. ابتدا پاسخ سازه ها بدون سیستم کنترلی مورد بررسی قرار گرفته و سپس پاسخ سازه ها در حالت غیرفعال و فعال و مقادیر نیروی کنترل نیز ارائه شده است. در نهایت مشخص گردیده که بصورت کلی پاسخ سازه هنگام استفاده از این سیستم کنترلی کاهش می یابد، که میزان کاهش پاسخ نیز وابسته به انتخاب مناسب ماتریس های وزنی می باشد.
