عزت اله اسفندیاری

با توجه به کمبود ویتامین A در بین مردم کشور و نقش این ویتامین در بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن و توانایی رشد میکرو جلبک دونالیلا سالینا در آبهای بسیار شور و قدرت بیوسنتز بیوپلیمر بتاکاروتن توسط این جلبک، گونه یاد شده جهت بررسی انتخاب گردیده است. جلبک مورد اشاره در محیط کشت سوسپانسیون کشت و اثرات مقادیر بالای نمک دریاچه ارومیه ) 10 درصد وزنی-حجمی( و شدت نور به همراه اضافه نمودن تیامین بر توان بیوسنتزی بیوپلیمر بتاکاروتن در گونه دونالیلا سالینا مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای سنجش اثرات تیمارهای مورد مطالعه بر رشد و تولید بتاکاروتن از پارامترهای شمارش سلولی، میزان جذب شدت نور، ماده خشک، میزان تولید کلروفیل، کاروتنوئید، بتاکاروتن و پروتئین استفاده و ارزیابی شده است. در این پژوهش انتظار بر آن بوده است که تنشهای مورد مطالعه و اضافه نمودن تیامین سبب بهبود تولید بتاکاروتن گردد. در این پژوهش جلبک دونالیلا سالینا تهیه شده از مرکز بیوتکنولوژی محیط زیست دانشگاه صنعتی سهند ابتدا در محیط کشت جانسون پرورش داده شده تا حجم جلبک به میزان مورد نیاز برسد. رشد جلبکها در شیکر انکوباتور و در دمای 12 درجه سانتیگراد، شدت نور 200 لوکس که مدام بهم زده میشود پرورش داده شده است. با توجه به اینکه بتاکاروتن جزو کاروتنوئیدها میباشد و کاروتنوئیدها تنها در غشاهای کلروپلاستی تجمع مییابند تیمار شوری 10 درصد )وزنی-حجمی( بهعنوان یکی از تیمارها انتخاب شد. تیمارهای این آزمایش عبارتند از محلول 1 درصد )وزنی-حجمی( نمک دریاچه ارومیه )شاهد(، محلول 10 درصد )وزنی- حجمی( نمک دریاچه ارومیه، محلول 10 درصد )وزنی-حجمی( نمک دریاچه ارومیه به همراه 19 میکرومولار تیامین میباشد. بهعلاوه در آزمایشی دیگر، علاوه بر تنش شوری، تنش نوری نیز بر جلبکها اعمال شده است. در این آزمایش به تیمارهای فوق، تیمارهای 1 درصد )وزنی-حجمی( نمک دریاچه ارومیه به همراه شدت نور بالا، محلول 10 درصد )وزنی-حجمی( نمک دریاچه ارومیه به همراه شدت نور بالا، تیمارهای 10 درصد )وزنی-حجمی( نمک دریاچه ارومیه به همراه شدت نور بالا و تیامین 19 میکرومولار بوده است. در این پژوهش برای تعیین اثر بخشی یا عدم اثر بخشی تیمارهای مورد مطالعه، از پارامترهای شمارش سلولی، وزن خشک، میزان جذب شدت نور، میزان کلروفیل کل، کاروتنوئید کل، پروتئین و در نهایت کاروتن موجود در نمونه