ابراهیم سامی

مسکن به عنوان یکی از مهمترین نیازهای انسان، در پایینترین سطح خود در قالب صرفاً یک سرپناه و در سطوح بالاتر برای تعالی انسان مطرح میگردد. در قرن اخیر با ادامه روند گسترش شهرنشینی در جهان، شهرهای بزرگ و کوچک با مشکلی نه چندان تازه اما بسیار مهم روبهرو شدهاند. طبقات اجتماعی در شهرهای امروزی به شدت در حال فاصله گرفتن از یکدیگرند. داشتن مسکن مناسب، حق هر شهروند است. در قانون اساسی ایران، بر تأمین مسکن برای تمامی اقشار جامعه تأکید شده است. در این بین گروههای آسیب پذیر جامعه با مشکلات متعددی برای تأمین مسکن روبهرو هستند. طرح مسکن مهر به عنوان یکی از برنامههای جامع مسکن با هدف تأمین مسکن برای گروههای آسیبپذیر مدتی است که در کشور به اجرا درآمده است که به علت گستردگی طرح و نو بودن آن نیاز به بررسی نتایج حاصل از این تجربه احساس میشود ازاینرو هدف اصلی تحقیق ارزیابی میزان رضایتمندی ساکنان از کیفیت مجتمع مسکونی یکتا در محدوده شهر مراغه میباشد. که این ارزیابیها با معیارهای رضایتمندی و کیفیت محیطی انجام میگیرد روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و ابزار جمعآوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی از طریق پرسشنامه و مصاحبه با ساکنان هست. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روشهای آماری آزمون ویلکاکسون و آزمون کروسکال والیس استفاده گردید. نتایج حاصل نشان میدهد که میزان رضایتمندی ساکنان از کیفیت مسکونی مجتمع مسکونی یکتا با میانگین عددی 623 / 1 پایینتر از سطح متوسط است. آزمون کروسکال والیس نیز نشان میدهد از بین ویژگیهای شخصی درآمد، تحصیلات و شغل افراد در رضایتمندی ساکنین از کیفیت مجتمع تأثیرگذار بوده است.