احسان سلیمی قلعه ئی

در سال های اخیر تفاخر و خودنمایی در شبکه های اجتماعی شیوع گسترده ای داشته است. این پدیده اغلب در شبکه های اجتماعی تصویر محور نظیر اینستاگرام و بیشتر توسط نوجوانان یا نسل شبکه بروز و ظهور یافته است. این نوشتار متکفل پرداختن به علل و عوامل گرایش به خودنمایی و فرآیند آن و اپیدمی شدن این پدیده در گروه سنی نوجوانان در اینستاگرام می باشد. روش تحقیق حاضر، روش توصیفی تحلیلی با شیوه تحلیل «تئوری زمینه ای» و «نظریه آزمایی» است. برای گردآوری داده ها علاوه بر مشاهده مستمر رفتار 18 کاربر از پیش تعیین شده در شبکه اجتماعی مذکور در بازه زمانی مشخص (8 هفته)، از ابزار مصاحبه با 12 کاربر دیگر نیز استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که اولاً؛ پدیده خودنمایی و جلب توجهِ مفرط که به عنوان بیماری شناخته می شود، ریشه در اختلال شخصیت نمایشی (هیستریونیک) دارد که علل زیستی-ژنتیکی آن چندان مشخص نیست. ثانیاً؛ شیوع بالای آن بیش از همه معلول اختلال در شیوه های فرزندپروری والدین، آموزش و تقلید است که به جهت فرامتغیرهایِ سپهر سایبر تشدید شده است. ثالثاً؛ پدیده خودنمایی مفرط در شبکه های اجتماعی، پدیده ای با ماهیت انسانی-اجتماعی است لذا پیشگیری از این انحراف نیز باید با ماهیت و علل آن هم سنخ و هم جنس باشد.