قمار، شرطبندی و بختآزمایی به مدد فضای سایبر جان دوباره یافته است. بیشتر بازیگران این رفتارهای بزهکارانه، نوجوانان هستند. ماهیت خاص بزه و سن بزهکاران قمار سایبری، مقابله با آن را دشوار نموده است. در حال حاضر، اقدامات رایج در ایران برای مقابله با این بزه، بیشتر متمرکز بر تدابیر «پیشگیری وضعی» و «مجازات» است. نوشتار حاضر با روش توصیفی-تحلیلی متکفل بررسی اثربخشی تدابیر مذکور در تقابل با بزه قمار سایبری است. یافتههای این پژوهش مؤید آن است که کارایی پیشگیری وضعی به شیوه فعلی به دلیل ماهیت خاص فضای سایبر و ابزارهای موجود در آن که به راحتی مورد بهرهبرداری بزهکاران قرار میگیرد، اندک است. راهبرد مجازات نیز به جهت «کثرت بزهکاران» و «ماهیت اعتیادی بزه» مؤثر نیست. نتیجه و نظریه پژوهش حاضر آن است که «بسترهای بزه» و نه بازیگران آن باید موضوع مقابله کیفری قرار گیرد. در این راستا لازم است در مورد بازیگران قمار سایبری، تغییر و اصلاح بینش ایشان در خصوص مسئله قمار نسبت به مجازات در اولویت قرار گیرد. در خصوص مقابله با قمارخانههای سایبری نیز اولاً؛ از تمام ابزارهایی که به کشف سریع بزه دایر کردن قمارخانه میانجامد و مشارکت شهروندان سایبری در امر پیشگیری را محقق میسازد، بهرهبرداری به عمل آید. ثانیاً؛ مسئولیت ارائه دهندگان خدمات اینترنتی، بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. ثالثاً؛ جهت تسریع و تسهیل تعقیب مرتکبان، تجویز قانونی نهاد دامگستری به صورت محدود ضروری است. رابعاً؛ سیاستهای فیلترینگ گسترده به شیوه جاری که موجب تسهیل دسترسی به قمارخانههای سایبری شده است، مورد تجدیدنظر قرار گیرد.
