خاک به عنوان توده ای با مقاومت فشاری و برشی خوب شناخته شده است ولی در کشش مقاومت چندانی ندارد. برای جبران این نقص در خاک از مصالحی با عنوان مسلح کننده که معمولاً از جنس ژئوسنتتیک ها می باشند استفاده میگردد. هدف اصلی این تحقیق بررسی چگونگی تغییر شکلهای بوجود آمده در خاک مسلح با بررسی زوایای قرارگیری آن می باشد. به منظور بررسی الگوی تغییر شکلهای ایجاد شده در خاک و زیر پی و نحوه تاثیر این مسلح کننده ها بر روی الگوی تغییر شکل در مقیاس آزمایشگاهی از مدل فیزیکی و روش تصویری PIV (سرعت سنجی تصویری ذرات) استفاده شده است. همچنین اثر پارامترهای مختلف مسلح کننده ها بر روی زوایای قرارگیری المانها بررسی شد. با توجه به زوایای قرارگیری المانها نسبت به افق دیده می شود که سطح گسیختگی ایجاد شده با افزایش تعداد لایه ها و پهنای مسلح کننده ها در جهت طولی و عرضی گسترده شده است. همچنین حالت مسلح شده با ژئوگرید نسبت به حالت مسلح شده با ژئوتکستایل، حباب تغییر مکان تشکیل شده در جهت عرضی و طولی گستردگی بیشتری دارد که این باعث افزایش ظرفیت باربری فونداسیون خاکی می شود.
