در تاریخچه فن آوری مصالح ساختمانی، خاک به عنوان توده ای با مقاومت فشاری و برشی خوب شناخته شده است ولی در کشش مقاومت چندانی ندارد. برای جبران این نقص در خاک از مصالحی با عنوان مسلح کننده که معمولاً از جنس ژئوسنتتیک ها می باشند استفاده میگردد. هدف اصلی این تحقیق بررسی چگونگی تغییر شکلهای بوجود آمده در خاک مسلح و مکانیزم گسیختگی آن می باشد. به منظور بررسی الگوی تغییر شکلهای ایجاد شده در خاک و زیر پی و نحوه تاثیر این مسلح کننده ها بر روی مکانیزم گسیختگی در مقیاس آزمایشگاهی از مدل فیزیکی و روش تصویری PIV (سرعت سنجی تصویری ذرات) استفاده شده است. با توجه به نتایج بدست آمده مشاهده شد که بدلیل تمایل خاک سست به تراکم، نشست المانهای خاک نسبت به نشست پی خیلی کمتر می باشد. همچنین اثر تعداد تقویت کننده بر روی زوایای قرارگیری المانها و نشست المانها بررسی شد. مشاهده شد که با افزایش تعداد لایه های مسلح کننده نشست المانهای خاک در برابر نشست پی نسبت به حالت غیر مسلح و حالت مسلح شده با یک لایه بیشتر است. با توجه به زوایای قرارگیری المانها نسبت به افق دیده می شود که سطح گسیختگی ایجاد شده در حالت مسلح شده با دو لایه نسبت به دو حالت دیگر، در جهت طولی و عرضی گسترده شده است.
