باکتری باسیلوس آنتراسیس، عامل بیماری سیاه زخم از خطرناک ترین باکتریهای اسپوردار میباشد. اسپورهای این باکتری در مرتع پراکنده بوده و از طریق حیوانات دامی به انسان انتقال پیدا کرده و سه فرم از بیماری را در انسان باعث میشود. وجود با pXO دو پلاسمید خارج سلولی در این باکتری اصلیترین وجه افتراقی آن با دیگر اجزای گروه باسیلوسها است. پلاسمید 1 داشتن 183 کیلوجفت باز سموم سه گانهی پلی پپتیدی را که جزو اصلیترین عوامل ویرولانس است، تولید میکند. آنتیژن حفاظتی، فاکتور کشنده و فاکتور ادم دهنده، پس از رویش اسپور بیان شده و با تولید فراوان فاکتورهای پیش التهابی، شوک و مرگ را بدنبال خواهد داشت. در این میان اتصال آنتی ژن حفاظتی به گیرندههای سلول میزبان نقش بسیار برجستهای دارد. در این راستا شناسایی و بررسی ویژگیهای پروتئینی این فاکتور میتواند در دستیابی به استراتژیهای مطلوب درمانی و شناسایی مهارکنندههای جدید حائز اهمیت است. لذا هدف این مطالعه بررسی ویژگیهای بیوشیمیایی و پروتئینی آنتیژن حفاظتی با تکیه بر دستاوردهای بیوانفورماتیکی است.
