روش پرینتر سه بعدی یا تولید افزایشی جهت ساخت قطعات سه بعدی به کار میرود. در سا لهای اخیر، محققان بسیاری به روش پرینت سه بعدی توجه نموده و این روش کاربرد گسترده ای در حوزه های مختلف مهندسی نظیر مکانیک، صنایع هوایی و بیودارویی پیدا کرده است. پلیمر پل یاتیلن اکسید و پلیمر پلی اتیلن گلیکول، از جمله پلیمرهای بسیار رایج در صنایع دارویی و خودروسازی و سایر صنایع مرتبط می باشند. در تحقیق حاضر، از دو پلیمر پلی اتیلن اکسید و پلی اتیلن گلیکول برای ساخت نمونه های آزمایشی به روش پرینت سه بعدی استفاده گردید. جهت بررسی خواص مکانیکی قطعات ساخته شده در شرایط عملیاتی مختلف، از تست کشش، سختی سنجی و تست ضربه استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهند که با افزایش ضخامت لایه، استحکام کششی نمونه، افت پیدا میکند. همچنین، در سرعت اکسترود یکسان، با افزایش ضخامت لایه و کاهش دما نیز سختی قطعه پلیمری بیشتر میشود. نتایج تست ضربه نیز حاکی از آن است که هر چقدر مقدار سختی و استحکام کششی بیشتر باشد، مقدار انرژی وارده به قطعه پلیمری بیشتر خواهد بود. همچنین نتایج بیانگر این است که نمونه ای دارای بیشترین سختی است که دارای سرعت بالا، ضخامت لایه و دمای متوسط باشد. با افزایش دما، کاهش میزان سختی پلیمر پلی اتیلن گلیکول زمانی مشاهده گردید که نمونه در سرعت و ضخامت لایه ثابت است. همچنین مؤثرترین عامل پارامتر در تعیین میزان سختی پلیمر پلی اتیلن گلیکول، دماست.