فرزاد رسولی

تغذیه گیاهی و استفاده از کودهای زیستی از مهمترین ابزارها جهت افزایش تولید و در عین حال کیفیت محصولات باغبانی است. خیار گلخانه ای یک محصول پر رشد با عملکرد قابل توجه است و لذا کاربرد کودهای زیستی، آلی و شیمیایی جهت تولید اقتصادی محصول ضروری است. به منظور بررسی اثر کودهای زیستی و آلی روی کیفیت و کمیت میوه خیار رقم ناگین در شرایط گلخانه ای، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، فاکتور اول شامل محلول پاشی با سه نوع کودزیستی (Biofertilizer) Essential، Fertigofol،Stimplex در سه سطح (تیمار شاهد (محلول پاشی آب)، 2در هزار و 4در هزار) و فاکتور دوم زمان در چهار تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد، تیمارهای کود زیستی در گذر زمان باعث بهبود صفات pH آب میوه، جلوگیری از کاهش سفتی میوه (همراه با پوست) و ارتفاع ساقه اصلی شدند. همچنین این تیمارهای زیستی صفات تعداد میوه، میانگین طول میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، تعداد گره ساقه اصلی، تعداد ساقه های فرعی، وزن تر میوه ، میانگین طول دمبرگ، وزن خشک برگ، وزن تر و خشک ریشه، حجم ریشه، کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل برگ را نسبت به تیمار شاهد بهبود دادند. همچنین تیمارهای کود زیستی باعث حفظ تغییرات و جلوگیری از کاهش وزن میوه و بهبود عمر ماندگاری میوه در طول زمان انبارمانی شدند. از طرفی افزایش زمان نمونه برداری و زمان انبارمانی باعث افزایش مواد جامد محلول کل (TSS)، شاخص پایداری غشا (نشت الکترولیت)، تعداد گره ساقه اصلی و سطح برگ (عرض برگ وسط بوته و عرض برگ پایین بوته ) شد. ولی در صفات تعداد میوه، وزن تر میوه و میانگین وزن تر میوه، سفتی میوه (بدون پوست)، سطح برگ (طول برگ وسط بوته) و شاخص کلروفیل کل (SPAD) با گذر زمان کاهش مشاهده گردید. به طورکلی، تیمارهای کود زیستی دارای اثرات مثبت روی صفات کمی و کیفی اندازه گیری شده بودند. مناسب ترین تیمارها ابتدا غلظت های 2 در هزار و 4 در هزار کود زیستی Fertigofol و سپس غلظت 4 در هزار کود زیستی Essential بودند.