کمبود آب یکی از عوامل محدود کننده عملکرد در مناطق نیمه خشک است. گندم دروم بعد از گندم نان، دومین گونه مهم جنس گندم در دنیا است که به دلیل نداشتن ژنوم D در مناطق خشک دارای سرعت دوره رشد بیشتری بوده و زودتر برداشت می-شود.آزمایش حاضر جهت بررسی عکس العمل ژنوتیپ های گندم دروم در برابر سطوح مختلف آبیاری انجام گردید و برای این منظور چهارده ژنوتیپ گندم دروم تحت دو شرایط تنش (بدون آبیاری) و نرمال (آبیاری در مراحل سنبله دهی و پر شدن دانه) با استفاده از طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد عملکرد دانه به طور معنی داری تحت تأثیر سطوح آبیاری قرار گرفته و در شرایط نرمال حدود 33 درصد بالاتر از شرایط دیم بود. بررسی عملکرد دانه و شاخص های مقاومت به خشکی نشان داد ژنوتیپ های 8، 3، 10 و 14 ژنوتیپ های برتر در هر دو شرایط بودند که به عنوان ژنوتیپ های متحمل در این آزمایش برای کشت در مناطقنیمه خشک معرفی گردیدند. همچنین ژنوتیپ های 1، 4، 6، 9، 11، 12 و 13 به عنوان ژنوتیپ های حساس به خشکی شناسایی شدند. همچنین نتایج نشان داد شاخص -STI جهت شناسایی ژنوتیپ های متحمل به خشکی مناسب است.
