گندم (Tritium aestivum L.) به دلیل این که اغلب در دیمزارها و زمین های زراعی مستعد به تنش خشکی کشت می شود از این رو ، آگاهی از اثرات تنش خشکی بر سوخت و ساز آن، در راستای گسترش ارقام مقاوم به این تنش ضروری می باشد. در این پژوهش، نخست ارقام و لاین های برتر بخش غلات موسسه تحقیقات دیم کشور در طی سه سال زراعی (1397-1399)، در قالب طرح لاتیس ساده مورد بررسی قرار گرفت و سپس ژنوتیپ های شماره 4 و 40 در شرایط تنش و ژنوتیپ های شماره 30 و 33 در شرایط آبیاری تکمیلی به عنوان ارقام برتر گزینش گردیده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت اسپلیت پلات بررسی گردیدند. بر پایه مقایسه میانگین های انجام یافته بیشینه فعالیّت آنزیم های آنتی اکسیدانی از جمله آسکوربات پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در ژنوتیپ شماره 4 درشرایط دیم و کمینه فعالیت این آنزیم ها در ژنوتیپ شماره 40 در شرایط آبیاری تکمیلی ثبت شد.
