حلیمه السادات میر آقایی جعفری

چشمه های پرتو گامای بلند مدت حاصل از انفجار ستاره های پرجرم هستند. گرچه تا کنون در سه مورد ابرنواختر حاصله علیرغم رصد های دقیق آشکار نشده است. یکی از این چشمه ها GRB111005A می باشد. در این پژوهش ما با کمک رصد های جدید خط طیفی HI و داده های طیف سنجی میدان تجمیعی در طول موج اپتیکی، محیط میان ستاره ای این چشمه گاما را مطالعه کردیم تا بتوانیم از طبیعت این چشمه پرده برداریم. یافته های ما نشان می دهد که گاز اتمی، تابش پیوسته رادیویی و نقشه چرخشی در سراسر کهکشان خیلی یکنواخت توزیع شده است. این بیانگر عدم وجود فروریزش و یا فوران گاز در سال های اخیر است. همچنین هیچ تجمعی از گاز در اطراف چشمه گاما مشاهده نشده است. محیط میان ستاره ای در این چشمه گاما متفاوت با آنچه در چشمه های گاما و ابرنواختر ها مشاهده میکنیم می باشد که نشان میدهد منشا این چشمه انفجار ستاره ای پرجرم نمی باشد. به عنوان مثال می تواند حاصل از برخورد دو چشمه فشرده باشد. با وجود این طرح های نا منظم ریزی در میزبان چشمه گاما مشاهده می شود که قطعیت آن ها در حدود دو سیگما است. این می تواند بیانگر فروریزش یا بر هم کنش ضعیف گاز باشد. چنانچه در قسمت جنوب شرق کهکشان میزبان، گاز اتمی 15 درصد بیشتر و گاز مولکولی نصف میزان شمال غرب است. بنابراین نسبت گاز مولکولی به گاز اتمی پایین است. همچنین در قسمت جنوب شرق ناحیه ای با پهنای خط طیفی بالای Hα دیده می شود. تابش پیوستار رادیویی 1.4 گیگاهرتز هم در این قسمت بیشتر است و در طول موج UV یک ساختار S شکل مشاهده می شود. در نهایت یک ناحیه ای با فلزیت پایین در حدود یک کیلوپارسک از مرکز چشمه گاما یافت شده است. منشا این طرح های نا منظم می تواند دو کهکشانی که در بازه 300 کیلوپارسکی قرار دارند باشد و یا به دلیل یک برخورد کهکشانی در گذشته بوجود آمده باشد.