حلیمه السادات میر آقایی جعفری

توان رادیویی هسته و ارتباط آن با ویژگی های اپتیکی کهکشان میزبان در نمونه ای از کهکشان های رادیویی به شدت برانگیخته و کمتر برانگیخته فنروف-رایلی نوع دو بررسی شده است. نمونه کهکشان رادیویی به دو دسته با هسته رادیویی و بدون هسته رادیویی تقسیم شده اند. این تقسیم بندی بر اساس وجود تابش رادیویی قوی، ضعیف و عدم وجود تابش رادیویی در هسته صورت گرفته است. ما نشان دادیم که کهکشان های نوع دو کمتر برانگیخته که تابش هسته دارند، به میزان قابل توجهی درخشندگی خط طیفی اکسیژن سه نسبت به کهکشان های نوع دو کمتر بر انگیخته ولی بدون تابش رادیویی هسته دارند. بجز این هیچ تفاوت چشمگیری در سایز، تمرکز جرم، ستاره زایی، شکست 4000 آنگستروم، رنگ، جرم سیاه چاله و جرم ستاره ای این دو گروه دیده نشده است. ما نشان دادیم که این نتایج ناشی از تفاوت در انتقال به سرخ، جرم ستاره ای و اندازه کهکشان های رادیویی نیست. همچنین بحث کردیم که آشکارسازی تابش اکسیژن سه در نوع هسته دار می تواند ناشی از گاز بیشتر در اطراف سیاهچاله مرکزی این کهکشان ها باشد. همچنین می تواند ناشی از برهم کنش جت های رادیویی با این گاز باشد. در مورد کهکشان های به شدت برانگیخته تفاوتی گزارش نکردیم که علت آن می تواند کم بودن میزان کهکشان های نمونه آماری باشد. اثر تشدید نسبیتی روی تابش رادیویی و سهم چشمه های رادیویی دوباره روشن شده نیز بررسی شد.