هوشنگ سرور گوگ تپه

چکیده مبحث اشتغال و به طور کلی نوع فعالیت نیروی انسانی در بخشهای مختلف از موضوعات مهم جغرافیمای اقتصمادی ممیباشمد. در اقتصاد ایران اشتغال از دغدغههای اصلی سیاستگذاران اقتصادی است و همچنین بخشهای اقتصادی از ارکان توسعه هر منطقه محسوب میشود. لازمهی تدوین یک برنامه مناسب برای اشتغالزایی و توسعه پایدار منطقه، شناخت دقیق از استعدادها و توانهای بالقوه بخشها و چگونگی ترکیب آن در مناطق میباشد، تا بر اساس این شناخت برنامهریزی و اشتغالزایی متوازن و متعادلی در هریک از بخشها و مناطق ایجاد شود. این تحقیق بصورت توصیفی و تحلیلی به مطالعه وضعیت اشتغال بخشها و گروههای عممده فعالیمتهمای اقتصمادی در مراکمز شهرستانهای استان اردبیل طی سال های 90 - 1385 پرداخته است. مدلهای مورد استفاده در این تحقیق، مدل تغییمر سمه بما همد تعیین ضریب رشد و پیش بینی وضعیت اشتغال بخشهای اقتصادی هر یک از شهرستانها، مدل ضریب مکانی برای تعیمین وضمعیت همر یک از بخشهای اقتصادی از نظر صادرات و واردات و همچنین محاسبه نرخ بیکاری میباشد. نتایج حاصله نشان دهنده وجود عدم تعمادل بین بخشهای سه گانه اقتصادی میباشد. بطوریکه بخش خدمات در استان بصورت فزاینده رشد نموده و بر بخشهای دیگر مسلط شمده است. نرخ بیکاری در استان در سال 1385 ( 84 / 12 ( درصد و در سال 1390 به ) 92 / 16 ( درصد افزایش یافته است. نرخ رشد در کل اقتصاد مرجع )اردبیل( برابر 09 / 0 می باشد. در بین بخشهای اقتصادی استان طی سال های 90 - 1385 بخمش کشماورزی مثبمت و دارای صمعود بوده است. همچنین در طی سال های 90 - 1385 در استان بخش کشاورزی صادرکننده کالا، و جزء فعالیتهای پایهای و بخش خمدمات و صنعت واردکننده کالا و جزء فعالیت غیرپایهای محسوب میشوند.