هوشنگ سرور گوگ تپه

امروزه، اتوبوس مهم ترین وسیله حمل و نقل عمومی در اکثر شهرهای بزرگ و متوسط کشورمان و هم چنین در بیشتر شهرهای بزرگ کشورهای در حال توسعه به شمار می آید. برای راه اندازی اتوبوس به سرمایه گذاری کمی نیاز است؛ و وابستگی به مسیر خاصی در مقایسه با دیگر سیستم های حمل و نقل جمعی ندارد؛ و از این رو قابل توسعه و تغییر می باشد. هم چنین در مقایسه با دیگر وسایل نقلیه سطح کمتری از فضای شهری را در بر می گیرد؛ و از نظر صرفه جویی در هزینه ها و کاهش ترافیک شهری اتوبوس نسبت به بسیاری از وسایل نقلیه اولویت دارد. از آنجا که هدف اصلی توسعه سیستم های نقلیه عمومی آسایش مسافران و کاربران این وسایل است لذا در این پژوهش به منظور بررسی رضایتمندی شهروندان مراغه از سیستم اتوبوسرانی بین شهری 200 نفر از مردم در ایستگاه های خطوط فعال اتوبوس در شهر مراغه به عنوان نمونه انتخاب شدند و تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS و Minitab و خروجی داده ها از طریق آزمون "t" تک نمونه ای و آزمون تحلیل واریانس محاسبه و نتایج آمار توصیفی نشان داده؛ بیشتر استفاده کننده گان از اتوبوسهای بین شهری زنان، افراد تحصیل کرده و افراد با درآمد کمتر از یک میلیون تومان می باشد. نتایج آزمون "t" تک نمونه ای حاکی از آن است که در مواردی چون؛ زمانبندی حرکت اتوبوسها، صرفه جویی در وقت، وجود امنیت برای زنان، کاهش ترافیک، کاهش آلودگی و ... رضایت کافی وجود دارد، اما در مواردی چون: نحوه برخورد راننده گان، هزینه بلیت و تعداد ایستگاه ها رضایت کافی وجود ندارد. همچنین نتایج حاصل شده از آزمون تحلیل واریانس نشان داده که بین مناطق مختلف شهر از نظر رضایتمندی از سیستم اتوبوسرانی بین شهری تفاوت وجود دارد.