انگاره مفروض "پویایی شهر به مثابه یک موجود زنده"، منوط و ملزم به سرزندگی و نشاط است. خلق و ارتقای سرزندگی در یک فضای شهری، مستلزم همسو بودن ویژگی های فضا در پاسخگویی به نیازهای شهروندان است که به نوبۀ خود می تواند افزایش حضور مستمر و کیفیت زندگی آنها را به دنبال داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی وضعیت سرزندگی در پارک ساحلی آتای میاندوآب است. این تحقیق از منظر هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت روش توصیفی ـ تحلیلی می باشد. گردآوری داده های مورد نیاز با استفاده روش اسنادی و میدانی بدست آمده است. تحلیل شاخص های سرزندگی در پارک ساحلی میاندوآب، بیانگر دهنده وضعیت متوسط این پارک در شاخص های سرزندگی شهری می باشد. بر اساس یافته های تحقیق، معیارهای ادراکی ـ حسی و تعاملات اجتماعی بیشترین نقش را در سرزندگی و اقبال شهروندان میاندوآب به پارک آتا را ایفا کرده اند. این ویژگی های موجب شده اند که رابطه معناداری و مثبتی بین بین ویژگی های جمعیت شناسی بازدیدکنندگان و سرزندگی پارک شکل بگیرد. با این وجود نارضایتی بارزی از کمیت و کیفیت امکانات تفریحی و نیز ایمنی امکانات ورزشی و فضای پارک وجود دارد.
