در این تحقیق، از یک روش ترکیبی ساده، جهت حل مسائل طراحی شبکه مبدل های حرارتی استفاده شد. مدل های حاکم بر این مسائل ذاتاً به صورت مدل های غیرخطی نامحدب هستند که حل آنها بسیار چالش برانگیز میباشد. در این روش جدید، مدیریت متغیرهای ساختاری جهت رسیدن به شبکه های بهینه به وسیله الگوریتم ژنتیک انجام می شد. درحالی که، بهینه سازی متغیرهای پیوسته به ترتیب در قسمت اول به وسیله مدل برنامه ریزی خطی و در قسمت دوم با استفاده از فرآیند تصحیح، صورت می پذیرفت. در ساختارهای تولیدی به وسیله الگوریتم ژنتیک، جهت افزایش فضای جستجو، امکان استفاده از مبدلهای یوتیلیتی داخلی نیز، مهیا شده بود. بدین طریق مدل های پیچیده حاکم بر مسائل طراحی شبکه مبدلی، تبدیل به مدل ترکیبی ساده و نسبتاً خطی می شد که احتمال رسیدن به جوابهای بهینه را بالا می برد. علی رغم ساده بودن عملکرد رویکرد پیشنهادی، اجرای آن بر روی یک مطالعه موردی پر استناد، کارایی بالای آن را در تولید جوابهای جدید و کاهش هزینه کل سالانه شبکه به میزان 21/1 درصد، نشان داد.
