گل رز به عنوان یکی از محبوب ترین گل های جهان است و از لحاظ میزان تولید در صدر قرار دارد. یکی از مهمترین مشکلات در صنعت تولید و تجارت گل های شاخه بریده رز، عمر پس از برداشت کوتاه آن می باشد. پلی آمین ها پلی کاتیون های آلی با وزن مولکولی پائین و با گروه های نیتروژنی آلیفاتیک هستند که دارای حلقه های هیدرو کربنی متفاوت و دو یا بیشتر گروه های آمینی (عامل بارهای مثبت) می باشند، که به طور گسترده در موجودات زنده در غلظت بالایی تجمع می یابند و در فرآیندهای فیزیولوژیکی متنوع گیاهان، حیوانات و میکروارگانیسم ها اثر می گذارند. پلی آمین بعنوان یک آنتی اتیلن شناخته شده است که می تواند در تقابل با اتیلن روند پیری را در گل ها و میوه ها کنترل کند. پلی آمین ها از طریق رقابت در مصرف پیش ساز اتیلن یعنی S-adenosylmethionine(SAM)، تولید اتیلن را دچار مشکل می کند. به همین دلیل در بیوسنتز اتیلن نقش ایفا می کند و از طریق کنترل بیوسنتز اتیلن پیری بافت گل را تحت تاثیر قرار می دهد. به همین منظور در آزمایش پیش رو، اثرات احتمالی بازدارندگی تتراآمین اسپرمین در غلظت های صفر، یک، دو و چهار میلی مولار بر روی روند پیری گل بریده رز طی طرح کاملاً تصادفی مورد آزمایش و مطالعه واقع شد. پارامترهای مختلفی مانند عمر گلجایی، وزن تر نسبی ، قطر گل، میزان جذب آب، شاخص پایداری غشاء، میزان مالون دی آلدهید، پروتئین کل، میزان کربوهیدرات، پراکسید هیدرژن و نیز فعالیت آنزیم های کاتالاز وگایاکول پراکسیداز در گلبرگ ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اسپرمین بر ویژگی های مورفولوژیکی همچون عمر گلجایی، وزن تر نسبی و قطر گل، همینطور بر فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز و ثبات غشای سلول اثر مثبت گذاشت اما بر میزان جذب آب اثر منفی داشته و بر میزان پروتئین، فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسید هیدروژن تاثیر معنی داری نداشته است.
