رز ها از مهمترین گلهای زینتی جهان هستند. گل محمدی (Rosa damascena Mill. ) علاوه بر ارزش زینتی به دلیل داشتن خواص دارویی، غذایی و آرایشی و معطر بودن از جایگاه ویژه ای برخوردار است. روش های تکثیر کلاسیک گل محمدی شامل پاجوش، قلمه و پیوند است. در این پژوهش جهت ارائه پروتوکول مناسب و بهینه در ریزازدیادی کلونی گل محمدی گونه های موجود در منطقه مراغه، از ریزنمونه های مختلف گیاه ( قطعات دمبرگی، برگی و گره ساقه) استفاده گردید. بدین منظور نمونه های مختلف از گیاهان بالغ در فصل رشد، برداشت و در محیط کشت MS همراه با ترکیب های مختلف تیماری کشت گردیدند. آزمایش بر اساس طرح فاکتوریل و بر مبنای طرح پایه کاملا تصادفی طراحی شد. در مرحله پرآوری شاخساره ها از تنظیم کننده های رشد BAP و BA (1تا 5 میلی گرم در لیتر) و NAA (1و 2 میلی گرم در لیتر) استفاده گردید که محیط کشت مناسب جهت پرآوری ، محیط MS حاوی 4.5 میلی گرم در لیتر BA و 5 میلی گرم در لیتر BAP معرفی گردید. همچنین مناسبترین محیط کشت جهت کالوس زایی ریز نمونه های برگی و دمبرگی محیط کشت 2/1 غلظت MS حاوی 1 میلی گرم در لیتر BAP و 4 میلی گرم در لیتر D-2,4 تشخیص داده شد. در مرحله ریشه زایی از اکسین های مختلف در مقادیر 0.1 تا 2 میلی گرم در لینر و از محیط کشت های مختلف استفاده گردید که بهترین تیمار، محیط کشت مایع 2/1 غلظت، MS حاوی 0.1 میلی گرم در لیتر IBA معرفی گردید.
