محمد باقر حسن پور اقدم

چکیده زمینه مطالعاتی: امروزه کنترل ضایعات پس از برداشت و اولویت دادن به استفاده از روش­های سالم نسبت به استفاده از سموم شیمیایی در پرورش محصولات باغبانی ضروری است. در سال­های اخیر، استفاده از پوشش­های خوراکی مانند چیتوسان به منظور کاهش ضایعات پس از برداشت، کاهش سرعت متبولیسم محصول، افزایش عمر انبارمانی و کنترل رشد میکروبی در انواع میوه­ها رواج پیدا کرده است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، تشخیص مناسب­ترین غلظت چیتوسان در راستای حفظ خاصیت آنتی­اکسیدانی محصول زغال اخته، شاخص­های کمی، کیفی و ترکیب­های آنتی­اکسیدانی پس از برداشت میوه­ها بود. روش کار: میوه­های سالم و یکنواخت زغال اخته پس از برداشت با غلظت های مختلف چیتوسان (5/0، 1 و 5/1 درصد) بمدت 1 دقیقه تیمار شده و سپس در دمای 1±4 درجه سانتی­گراد و به مدت 21 روز انبار شدند. نمونه­برداری جهت مطالعات مختلف بعدی در روزهای 7، 14 و 21 صورت گرفت. نتایج: نتایج آزمایش نشان داد که اثر متقابل زمان و غلظت چیتوسان بر میزان فعالیت آنزیم گایاکول­پراکسیداز معنی­دار نیست. با این حال تیمار چیتوسان در حفظ میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، آنتوسیانین کل، فنل کل، فلاونوئید کل، خاصیت آنتی­اکسیدانی و فعالیت آنزیم کاتالاز بیشترین تأثیر را داشت. همچنین فعالیت آنزیم­های پلی­فنل­اکسیداز و فنیل آلانین آمونیالیاز در غلظت صفر درصد بیشتر بود. نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج کلی آزمایش، معلوم شد که تیمار 1 درصد چیتوسان نسبت به سایر غلظت­های آن در حفظ صفات فیزیکوشیمیایی میوه­های زغال اخته بهتر عمل نمود.