به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف شوری بر محتوای اسانس و برخی خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دو زیر گونه مرزنجوش بخارایی ) Origanum vulgare subsp. gracile (K.Koch) letsw. ( و یونانی ) O. vulgare subsp. hirtum (Link) letsw. ( آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار اجرا شد. تیمار تنش شوری با استفاده از کلرید سدیم در محلول غذایی هوگلند و در چهار سطح شاهد )بدون تنش(، و تنش های ملایم )شوری 71 میلی مولار(، متوسط )شوری 61 میلی مولار( و شدید )شوری 11 میلی مولار( اعمال گردید. براساس نتایج، تحت تنش شوری شاخص های رشدی، کاروتنوئید کل و شاخص کلروفیل کاهش یافتند، اما فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و غلظت مالون دی آلدئید و پراکسید هیدروژن در هر دو زیرگونه افزایش پیدا کردند. وزن تر و خشک، کاروتنوئید، پراکسید هیدروژن و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز در مرزنجوش یونانی بیشتر ا ز زیر گونه بخارایی بدست آمد. درصد و اجزای اسانس نیز 1%( در / تحت تأثیر شوری قرار گرفتند. با افزایش شوری، درصد اسانس نسبت به شاهد افزایش یافت و بیشترین مقدار آن ) 8 تنش ملایم بدست آمد. 73 ترکیب از دو زیرگونه مرزنجوش شناسایی شد. کارواکرول ) 71 32 %: کارواکرول زیرگونه یونانی - بیشتر از بخارایی(، گاما ترپینن، کارواکرول متیل اتر و پارا سیمن ترکیب های غالب هر دو زیرگونه بودند. نتایج این پژوهش - - برتری مرزنجوش یونانی نسبت به بخارایی را از لحاظ تحمل به تنش شوری و همچنین عملکرد کمّی و کیفی نشان داد.
