جهت بررسی اثرات تنش خشکی بر سه رقم انگور (قیزیل اوزوم، خلیلی و پرلت) آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. گیاهان انگور در چهار سطح شامل شاهد، تنش خشکی 40، 60 و 80 درصد ظرفیت زراعی به مدت دو ماه تیمار گردیدند. صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی شامل محتوای پرولین، نشت الکترولیت، محتوای پراکسید هیدروژن، پروتئین محلول کل، مالون دی آلدهید و فعالیت آنزیمی کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز مورد بررسی قرار گرفتند که سطوح مختلف معنی داری را نشان دادند. بیشترین میزان نشت الکترولیت و پراکسیدهیدروژن در رقم خلیلی و سطح 40% تنش خشکی مشاهده گردید. رقم قیزیل اوزوم در تنش خشکی 60% بالاترین میزان کاتالاز و در تنش خشکی 80% کمترین محتوای مالون دی آلدهید و بشترین مقدار پروتئین محلول کل را نشان داد. میزان فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز در تمام سطوح تنش و گایاکول پراکسیداز در تنش خشکی 60% در رقم پرلت در بیشترین مقدار بود. در بررسی پارامترهای فلورسانس کلروفیل شامل فلورسانس حداقل (Fo)، فلورسانس متغیر (Fv)، فلورسانس حداکثر (Fm)، کارایی فتوشیمیایی موثر (YII)، حداکثر کارایی فتوسیستم II (Fv/fm)، کارایی کوانتومی غیرفتوشیمیایی تنظیم نشده فتوسیستم IIو (NO)Y تا سطح 60% تنش خشکی، افزایش معنی داری در رقم قیزیل اوزوم به تنش خشکی مشاهده گردید. سطوح خشکی بالاتر از 60% ظرفیت زراعی اثر تخریبی بالایی بر سه رقم انگور مورد مطالعه داشت و در بین سه رقم خلیلی، پرلت و قیزیل اوزوم، رقم قیزیل اوزوم با داشتن مکانیزم های تحمل کارآمدتر از جمله فعاالیت آنزیمی مناسب و کاهش اثرات زیان بار خشکی، به عنوان رقم متحمل تر نسبت به دو رقم پرلت و خلیلی معرفی گردید.
