روش های قدیمی برای تشخیص آسیب وارده به سازه شامل روش های مشاهدهای یا آزمایش های غیرمخرب محلی(Non Destructive Evaluation; NDE) هستند. در روش مشاهده ای می توان به روش هایی که در آن یک متخصص به بررسی ظاهری سازه از نظر ترکها و جابجایی ها می پردازد، اشاره کرد. از جمله آزمایش های غیرمخرب محلی می توان روشهای اولتراسونیک یا صوتی، روش های میدان مغناطیسی، روش های رادیو گرافی و روش های میدان گرمایی را نام برد. این روش ها می توانند امکان وجود آسیب را در یک محل خاص بررسی نمایند. اما ضعف این روش ها آن است که در سازه های معمولی که دارای ابعاد بزرگ می باشند، ممکن است تمام نقاط سازه در دسترس نباشد و علاوه برآن این کار نیاز به بررسی تمام سازه به صورت محلی دارد که در نتیجه بسیار زمان بر خواهد بود. معمولا پل ها بر روی موانع طبیعی مانند دره ها و رودخانه ها و موانع ساخت دست بشر مانند جاده ها و راه آهن و... ساخته می شوند. این موانع بازرسی پل ها را با مخاطرات و دشواریهایی همراه می سازد. اگرچه به پل های کوچک می توان با نردبان، قایق و یا سایر تجهیزات ساده دسترسی داشت اما پل های بزرگ و یا با ارتفاع زیاد به راحتی در دسترس نمی باشند. به عبارتی می توان گفت در مهندسی عمران، روش های غیرمخرب و بازرسی چشمی بسیار رایج است اما بسیار زمان بر و پرزحمت می باشد. علاوه بر آن ممکن است برخی خرابیهای موجود که در دسترس قرار نداشته و یا در مراحل آغازین قرار دارند، شناسایی نگردند. با عنایت به مشکلات، مخاطرات و کاستیهای روش های NDE، محققین روش دیگر را پیشنهاد نموده اند. این روش برمبنای استفاده از داده های پاسخ سازه می باشد که در صورت استفاده از الگوریتمها و روش های مناسب می توان سلامت سازه را زیر نظر گرفت و بررسی را هم به صورت کلی و هم به صورت محلی انجام داد. در این کارگاه، ضمن آشنایی با اصول پایش سلامت،متدولوژی های مختلف شناسایی آسیب و پایش سلامت پلها معرفی شده و مثالهای عملی در این خصوص ارائه می گردد.
