در سالهای اخیر مهندسی زلزله بر مبنای عملکرد، به یکی از مهمترین حوزه های تحقیق تبدیل شده است. توسعه ی روزافزون روش های ارزیابی عملکرد سازه ها به کمک مفاهیم اقتصادی و همچنین فراهم آوردن یک توزیع احتمالاتی از پاسخ های مطلوب باعث شده است، که این مفهوم به یکی از کانونهای اصلی توجه در مهندسی زلزله تبدیل گردد. یکی از جنبه های مهندسی زلزله بر مبنای عملکرد، فراهم آوردن امکان مقایسه بین گزینه های مختلف طراحی و بهسازی است که با استفاده از مفاهیمی چون عملکرد در مقابل فروریزش و خسارات جانبی و مالی انجام میگیرد. براساس مفاهیم مهندسی زلزله بر مبنای عملکرد، برای ارزیابی احتمالاتی سازه ها، می توان از مفاهیم منحنی های شکنندگی استفاده گردد که برای محاسبه و تعیین منحنی های شکنندگی روشهای مختلفی بیان شده است. برای بررسی جامع روش های مختلف تعیین منحنی های شکنندگی و تاثیر آنها بر ارزیابی احتمالاتی سازه ها و همچنین تعیین چهارچوب کلی ارزیابی احتمالاتی سازه ها، در این پژوهش از روش های تحلیلی مختلف (روش تحلیل چند نواری، روش تحلیل ابری، روش تحلیل دینامیکی افزایشی) استفاده می شود تا مطالعاتی جامعی در این زمینه صورت گیرد. همچنین سرمایه گذاران، برنامه ریزان شهرها، صاحبان ساختمان ها در مناطق جغرافیایی در معرض خطرات لرزهای که با چالش تصمیمگیری در رابطه با روشهای مختلف طراحی و پارامترهای تاثیرگذار در عملکرد سازه ها رو به رو هستند، به منظور کاهش زیان بالقوه ناشی از حوادث زمینلرزه می توانند از نتایج این تحقیق بهره ببرند. هدف اصلی این تحقیق، این است که با استفاده از نتایج آن بتوان به یک زبان مشترک برای تصمیمگیری و انتقال اطلاعات بین مهندسین زلزله و کارفرما رسید، به طوری که مدلهای مختلف سرمایه گذاری برای انواع روشهای طراحی، قابلیت مقایسه منطقی را داشته باشند.
