چکیده
کشاورزی فاریاب یک جزء حیاتی از کل مجموعه کشاورزی می باشد که تامین کننده بسیاری از میوه ها، سبزیجات و محصولات غله ای، دانه های مورد استفاده در تغذیه دامها و خوراک چارپایان در بسیاری از نقاط جهان است. در نتیجه، بخش کشاورزی بزرگترین مصرف کننده آب شیرین در سطح جهان محسوب می شود، این در حالی است که شیوه های آبیاری گاهی اوقات از نظر بیولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی غیر پایدار می باشند و به هدر رفتن آب، انرژی و پول، خشک شدن رودخانه ها و دریاچه ها، کاهش عملکرد محصولات، آسیب دیدن ماهی ها، حیات وحش و آلودگی آبها همگی عواقب این ناپایداری می باشند. از این رو یک نیاز فوری برای کاهش مقدار آب استفاده شده در این بخش احساس می گردد که این امر می تواند از طریق تولید افزایش تولید، سود و بهبود معیشت با واحد آب مصرفی و با هزینه های اجتماعی و زیست محیطی پایین تر امکان پذیر باشد. برای اطمینان از آبیاری پایدار باید شرایطی ایجاد گردد که تحت آن رشد محصولات زراعی در طی یک دوره طولانی پایدار باقی می ماند. در همان زمان، تخریب خاک (تجمع نمک ها)، استخراج منابع آب زیرزمینی، و تاثیر منفی آب زهکشی بر روی محیط زیست پایین دست باید به حداقل برسد. بنابراین مدیریت آبی باید بین نیاز به آب برای کشاورزی و نیاز به محیط زیست پایدار تعادل برقرار نماید. در نتیجه، درآبیاری باید راندمان مصرف آب مد نظر قرار گیرد و این امر به منظور افزایش بهره وری و بهبود کیفیت مواد غذایی می باشد و این حالت به ویژه در مناطقی که مشکلات کمبود آب، استحصال و تحویل گسترده است مشهودتر می باشد. با بکار گیری راهکارهای کم-آبیاری به برخی بهبودها می توان دست یافت که جزء روشهای پایدار بوده و شامل جلوگیری از مصرف غیر منطقی آب می باشد. در حال حاضر، کشاورزی دستخوش تغییرات قابل توجهی در آبیاری نوین و مبتکرانه، تکنیک های تولید کود و مهارتهای زراعی می باشد. این عناصر یک خط مشی اصلی برای موفقیت کشاورزی پایدار و برای جلوگیری از اختلال زیست محیطی تشکیل می دهند. کتاب زیر ارائه فرایندهای مختلف و ارتباط آنها با آبیاری سازگار با محیط زیست، متعادل نمودن حفاظت از محیط زیست با بهبود تولید محصولات کشاورزی را دنبال می نماید. بنابراین، آبیاری پایدار باید بر اساس استفاده از یکنواخت و دقیق از مقادیرآب و نیز بر اساس دانش اصولی کشاورزی از نیازهای آبی گیاهان استوار باشد.