محسن جواهریان

رفتار چاله های تاجی به عنوان خطوط میدان مغناطیسی باز و بستری برای خروج سریع بادهای خورشیدی یک جنبه ی ضروری از فعالیت خورشیدی است. این مقاله خواص آماری چاله های تاجی را در اطراف بیشینه ی فعالیت چرخه ی 24 (13 مه 2010 تا 31 اکتبر 2017) که توسط مجمع تصویربرداری جوی در تصاویر 193 آنگستروم مشاهده شده است، مورد مطالعه قرار می دهد. ما نشان دادیم که اندازه چاله های تاجی از توزیع های قانون توانی پیروی می کند که نشان دهنده ی رفتار بدون مقیاس چاله های تاجی است. نمودار پروانه ای چاله های تاجی نشان می دهد که تعداد کلی چاله های تاجی توزیع مشابهی را در دو نیمکره نشان می دهد. چاله های تاجی بزرگ با اندازه های ≥ 2.57 × 10^5 ثانیه ی کمانی مربع (3٪ بالای چاله های تاجی مشاهده شده) معمولاً در عرض های جغرافیایی بالای 30 درجه نزدیک تر به قطب ها ظاهر می شوند. ما دریافتیم که بزرگترین چاله های تاجی با اندازه های ≥ 7.71 × 10^5 ثانیه ی کمانی مربع (0.03٪ بالای چاله های تاجی مشاهده شده) در نیمکره ی شمالی رخ می دهند. ظهور و ناپدید شدن چاله های تاجی بزرگ رفتار نامتقارن بین دو نیمکره را نشان می دهد. همچنین، مشاهده می شود که چاله های تاجی تمایل به رانش عرضی به سمت قطب ها در هر نیمکره دارند. یک همبستگی معنی دار بین تعداد لکه های خورشیدی و خروج از مرکز چاله های تاجی استوایی که در نزدیکی مرکز قرص خورشیدی ظاهر می شوند، نشان داد که اکثر چاله های تاجی در بیشینه ی فعالیت خورشیدی دارای اشکال دراز هستند. در مقابل، آنها در طول حداقل خورشیدی دارای ناهنجاری کمتری هستند. با استفاده از افت وخیز بدون روند و تجزیه تحلیل های بازه ی بازمقیاس برای سری های زمانی چاله های تاجی متوجه شدیم که چاله های تاجی یک همبستگی طولانی مدت دارند و یک سیستم خودسازمان یافته را تشکیل می دهند.