منیژه لاله پور

فناوری اطلاعات و ارتباطات بدون شک تحول گسترده ای را در تمام عرصه های اجتماعی و اقتصادی بشریت موجب گشته است. در سال های اخیر توسعه و کاربری فناوری اطلاعات در عرصه های مختلف نظام جمعی شتاب بیشتری گرفته است و دستاوردهای ناشی از آن، چنان با زندگی مردم عجین گردیده که روی گردانی و بی توجهی به آن، اختلال عظیمی در جامعه به وجود آورده است. آمادگی الکترونیکی وقتی به صورت مناسب در یک فرآیند گسترده ارزیابی شود، اولین گام برای تبدیل اهداف بلندمدت به فعالیت های برنامه ریزی شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی و سنجش آمادگی الکترونیکی کلان شهر تبریز به منظور استقرار و پیاده سازی شهر الکترونیک می باشد. به همین منظور، جامعه آماری در این پژوهش، شهروندان چهار منطقه از کلان شهر تبریز می باشد که برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران و روش نمونه گیری سهمیه ای استفاده شده است که به تعداد 383 نفر نمونه برای 4 منطقه با توجه تعداد جمعیت شان بهره گرفته شده است. برای تعیین پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شده است که میزان آن 76% به دست آمد که نشان می-دهد پرسشنامه ها از پایایی خوبی برخوردارند. به منظور دستیابی به هدف پژوهش، از روش توصیفی – تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی بهره گرفته شده است. به منظور تجزیه و تحلیل وآزمون فرضیات از نرم افزار Minitab و آزمون های کروسکال والیس و تی تک نمونه ای استفاده شده است. نتایجی که بر اساس آزمون کروسکال والیس به دست آمد به این صورت است: از لحاظ شاخص های دسترسی الکترونیک، جامعه الکترونیک، اقتصاد الکترونیک و سیاست الکترونیک تفاوت های معنی داری بین مناطق وجود دارد. فقط در شاخص آموزش الکترونیک بین 4 منطقه تفاوتی مشاهده نشد و مقدار سطح معنی داری 0.069 به دست آمد که بیشتر از 0.05 بوده در نتیجه فرض صفردر زمینه شاخص آموزش الکترونیک تایید می گردد. یعنی هر 4 منطقه در زمینه آموزش الکترونیک وضعیت نامطلوبی را دارا می باشند. بر اساس آزمون کروسکال والیس، میزان سطح معنی داری در شاخص های دسترسی الکترونیک، جامعه الکترونیک، اقتصاد الکترونیک و سیاست الکترونیک (sig=0.000) به دست آمد که کمتر از 0.05 می باشد، درواقع بین مناطق مورد مطالعه تفاوت های معناداری وجود دارد. آزمون تی تک نمونه ای نیز گویای این امر است که درتمام مناطق، مقدار میانگین بیشتر از حد مبنا( 2 ) است و می