منیژه لاله پور

یکی از چالشهای عمده شهری کشورمان گونه ای شهرنشینی، موسوم به اسکان غیر رسمی یا حاشیه نشینی میباشد که ناشی از تبلور ناکامیها در حورزه مدیریت و برنامه ریزی شهری است. بنابراین این مساله باید در حوزه مدیریت شهری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و راهکارهای مشخصی در این زمینه ارائه گردد. مقاله حاضر، علل و عوامل مدیریتی تأثیرگذار در شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی را مورد برررسی قرار داده و نیازهای اساسی این مناطق جهت بهبود شرایط مکانی آنها ارائه داده است. روش پژوهش در این تحقیق توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات جمع آوری شده از اسناد و منابع مکتوب به صورت توصیفی سازماندهی گردیده است. پژوهش حاضر، آسیب های نظام مدیریت و برنامه ریزی شهری را در عواملی نظیر آسیبهای ناشی از مقررات ناظر بر تفکیک و قطعه بندی زمین در ایران، مقررات ناظر بر ساخت و سازها توسط شهرداری ها، ضوابط طرح های توسعه شهری در ایران و نهایتاً آسیبهای ناشی از برنامه ریزی مسکن در ایران شناسایی کرده است. همچنین بر اساس نتایج تحقیق، بهترین راه کار برای جلوگیری از شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی جدید، ظرفیت سازی در نهادهای مدیریت شهری و تغییر در رویکردهای برنامه ریزی شهری و سیاست گذاری های مسکن می باشد.