منیژه لاله پور

امروزه بحث سلامت روان شهروندان و کیفیت آن از موضوعات مهم و موردبحث در مطالعات شهری است. مبانی مرتبط با این موضوع نشان می دهد که یکی از مؤلفه های تأثیرگذار بر سلامت روان، کیفیت محیط مسکونی است. ازاین رو، پژوهش حاضر، نقش کیفیت محیط مسکونی بر سلامت روان شهروندان را موردبررسی قرار داده است. در این راستا آپارتمان های شهر مهاباد به عنوان نمونه موردی تحقیق انتخاب گردید. این تحقیق به شیوه توصیفی- تحلیلی و با استفاده از مطالعه کتابخانه ای-اسنادی و میدانی (پرسشنامه و مشاهده مستقیم) انجام گردید. جامعه آماری تحقیق، ساکنین آپارتمان های شهر مهاباد (محله مکریان، محله شهرک و محله فجر) بود؛ که جمعیت ساکن در آن ها برابر با 15000 نفر می باشد. حجم نمونه آماری تحقیق با استفاده از فرمول کوکران 374 نفر به دست آمد. همچنین روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. بدین ترتیب که با توجه به جمعیت تقریباً برابر در هر سه مجتمع، پرسشنامه ها به صورت مساوی در بین ساکنان هر سه مجتمع پخش شد. با مطالعه مبانی نظری و تجربی تحقیق پنج مؤلفه جهت انجام تحقیق، شناسایی گردید که شامل؛ کیفیت مسکن، امنیت، حس تعلق، خدمات شهری و خدمات رفاهی بود. جهت بررسی فرضیات تحقیق از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده گردید. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که کیفیت مسکن، امنیت، حس تعلق، خدمات شهری و خدمات رفاهی با سلامت روان شهروندان آپارتمان های شهر مهاباد، رابطه ای مثبت و معنی دار دارند و ضریب همبستگی آن ها به ترتیب برابر 186/0؛ 276/0؛ 117/0، 208، 272/0 بود. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مؤلفه های حس تعلق و خدمات شهری، سلامت روان شهروندان آپارتمان های شهر مهاباد را تبیین نکردند؛ اما مؤلفه های کیفیت مسکن، امنیت محله و خدمات رفاهی به ترتیب با ضریب بتای 157/0، 234/0، 215/0، میزان سلامت روان شهروندان آپارتمان های شهر مهاباد را تبیین کردند.