مهدی ماجدی اصل

در دهۀ اخیر استفاده از سازههای گابیونی در مهندسی هیدرولیک برای پایداری سازه به جهت دارا بودن چگالی و وزن زیـاد، زبـری بـرای افت انرژی و تخلخل برای زهکشی رواج زیادی یافته است. این پژوهش به ارزیابی عملکرد سازههای تورسنگی در شـرایط ایجـاد پـرش هیدرولیکی مستغرق در استهلاک انرژی نسبی پاییندست سرریز اوجی پرداخته است. پارامترهای مورد ارزیابی در این پژوهش عبـارت از: عدد فرود، ارتفاع آبپایه، ضخامت آبپایه و قطر سنگدانهها است. آزمایشها با سه دانهبندی سنگدانه با قطر متوسط 2/2 ،1/5و 3سانتیمتر با سه ارتفاع آبپایه 10و 20سانتیمتر و Maxو ضخامتهای 20 ،10و 30سانتیمتر و دبیهای 20تا 40لیتر بر ثانیه انجام شد. نتـایج نشان داد که در تمامی مدلهای مورد آزمایش با کاهش قطر سنگدانههای آبپایه، میزان استهلاک انرژی نسبی افزایش مییابد، بـه نحـوی که در آبپایه با سنگدانه به قطر 1/5سانتیمتر، مقدار استهلاک انرژی بهمیزان 3/6درصد نسبت به سنگدانه به قطر متوسـط 3سـانتیمتـر افزایش پیدا کرده است. افزایش ارتفاع آبپایه توری سنگی تا میزانی که جریان کاملاً درونگذر شود، میتواند تا مقدار 33درصد نسبت به آبپایه با ارتفاع 10سانتیمتر، استهلاک انرژی نسبی بیشتری داشته باشد. همچنین با افزایش قطر آبپایه از 10سانتیمتر به 30سانتیمتـر میزان استهلاک انرژی نسبی تا 15درصد افزایش مییابد.